شوہر کی فریاد

شوہر کی فریاد

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

آوے سکھ دا ساء نی بیگم

کٹہیاں رہ رہ اک گئے آں ہن

لاگے بہ بہ تھک گئے آں ہن

ٹینڈیاں وانگو پک گئے آں ہن

تے پر وی نکو نک گئے آں ہن

ہن سینے ٹھنڈ پاء نی بیگم

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

اکو چھپڑ دے وچ تر کے

کی لبا اے شادی کر کے

جندڑی لنگ چلی مر مر کے

ادے رہ گئے آں ڈر ڈر کے

او مل گئ بڑی سزا نی بیگم

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

تے کی کی رنگ وخا دتے نیں

سجن یار چھڑا دتے نیں

پچھلے پیار پلا دتے نیں

بینگن تک کھوا دے نیں

ترس کوئی ہن کھاء نی بیگم

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

تے شام منان نوں دل کردا اے

سگریٹ پان نوں دل کردا اے

باروں کھان نوں دل کردا اے

تازے نان نوں دل کردا اے

کردے پورے چاء نی بیگم

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

تے اپنی مرضی آییئے جاییئے

منڈیاں ورگے کپڑے پاییئے

راتاں نوں شبرات بناییئے

کجھ دن اسی وی عید مناییئے

او بدلے ذرا ھواء نی بیگم

کدی تے پیکے جاء نی بیگم

بیگم کی التجا

:

اینج تے نہ تڑپا وے بیبا

سانوں چوٹھے لارے لا کہ

یاراں دے نل شام منا کہ

باروں پی کہ باروں کھا کہ

آ جا نا ایں رات لنگا کہ

کجھ تے شرماں کھا وے بیبا

کھر نوں چھیتی آ وے بیبا

تے تانے مینے سن کہ جگ دے

شام سویرے ہنجو وگدے

او پلے پیہ گئ میں کس ٹھگ دے

او راتی کیڑے دفتر لگدے

عشق ترے وچ بازی ہر کہ

سس سورے دی خدمت کر کے

دیوراں ننداں کولوں ڈر کہ

او کی لبا اے سب لئ مر کہ

کسے نہ کیتے چاء وے بیبا

کھر نوں چھیتی آ وے بیبا

تے دل وچ میرے اون سلاواں

اپنے ستوں ویر بلاواں

رو رو اپنا حال سناواں

تینوں پھینٹی رج لواواں

آوے فیر مزہ وے بیبا

کھر نوں چھیتی آ وے بیبا

ترے دل وچ نار اے کیڑی

وڈیّ او فنکار اے کیڑی

ساڈے ہن وچکار اے کیڑی

او دس خاں او مٹیار اے کیڑی

کھچ لاں اودے ساء وے بیبا

کھر نوں چھیتی آ وے بیبا​