انور مسعود صاحب کی نظم - امبڑی

انور مسعود صاحب کی نظم

 امبڑی

ما سٹر: اَج بڑی دیر نال آیاں ایں بشیریا!

ایہ تیراپنڈ اے تے نال ای سکول اے

جائں گا توُں میرےے کولوں ہڈیاں بھناں کے

آیاں ایں تُو اَج دوونویں ٹلیاں گھسا کے

بشیرا: منشی جی میری اِک گل پہلں سُن لو

اکرمے نے نھیر جیہانھیراَج پایاجے

مائ نوں ایہ ماردائے تے بڑا ڈاہڈا ماردائے

اَج ایس بھیڑکے نے حد پئ مکائ اے

اوہنوں مارمار کے مدھانی بھَن سُٹی سوُ

بندے کٹھے ہوے نیں تے اوتھوں پج گیائے

چُک کے کتاباں تے سکوُل ول نسیائے

مائ ایہدی منشی جی گھر ساڈے آئ سی

مُونہ اُتے نیل سن سُجا ھویاہتھ سی

اکھں وچ اتھرو تے بُلاں وچ رَت سی

کہن لگی سوہنیا وے پتر بشیریا

میرا اک کم وی توں کریں اج ہیریا

روٹی میرے اکرمے دی لئ جا مدرسے

اَج فیر ٹُر گیا اے میرے نال رُس کے

گھیؤ وچ گُنّھ کے پراؤنٹھے اوس پکاے نیں

ریجھ نال رِنھیاں سُوآنڈیاں دا حلوہ

پونے وچ بَنھ کے تے میرے ہتھ وچ دَتی سُو

ایہو گل آکھدی سی مُڑ مُڑ منشی جی

چھیتی نال جائیں بیبا’دیریاں نہ لائیں بیبا

اوہدیاں تے لُو سدیاں ہون گیاں آندراں

بھکھا بھانا اج او سکولے ٹُر گیااے

روٹی اوہنے دتی اے میں بھجا لگا آیاجے

اکرمے نے نھیر جیہا نھیر اج پایا اے